Kraje trzecie

Rynek chiński jest obecnie jednym z najbardziej perspektywicznych dla polskiego eksportu drobiu. Wolumen wywozu do Chin wynosi 7,4 tys. ton i stale rośnie. Do Chin sprowadza się przede wszystkim mrożone elementy, które w Europie cieszą się znacznie mniejszą popularnością – skrzydełka i nóżki kurczęce

Eksperci z China Meat Association oceniają, że zapotrzebowanie Chin na mięso drobiowe wzrośnie w ciągu najbliższych trzech do pięciu lat. Potencjał rynkowy jest ogromny. Spożycie mięsa drobiowego na jednego mieszkańca jest wciąż niższe niż średnie spożycie drobiu na osobę na świecie. Wraz z ciągłym podnoszeniem poziomu życia Chińczyków, popyt na białko zwierzęce będzie wzrastał.

Szansą zwiększenia potencjału sprzedażowego kurczaka w Chinach jest e-commerce i wzrost dostępności mięsa kurczęcego w dystrybucji – co jest możliwe po uszczelnieniu łańcucha chłodniczego, który na prowincji chińskiej pozostawia wiele do życzenia, nie zapewniając bezpieczeństwa mikrobiologicznego transportowanemu i przechowywanemu mięsu.

Konsumpcja mięsa w Japonii jest wciąż niemal dwukrotnie niższa w porównaniu do krajów OECD. Biorąc pod uwagę jednak fakt, że w  poprzednich epokach Japonia była krajem de facto wegetariańskim , w którym spożywano jedynie warzywa i owoce morza, japońscy konsumenci gwałtowanie doganiają światowe tendencje.

Zgodnie z danymi Ministerstwa Spraw Wewnętrznych (ang. Ministry of Internal Affairs and Communications) konsumpcja drobiu w ostatnich 15 latach stabilnie wzrastała, w sumie wzrost wyniósł 64% – z 3,49kg na osobę w 2003 roku do 5,73 kg na osobę w roku 2018.

Coraz mniejsze  znaczenie mają dwa podstawowe czynniki decydujące o diecie na bazie roślin – niedostatek ziemi uprawnej, która musiała być przeznaczana pod uprawę roślin, a nie na hodowlę zwierząt, praz propagowanie wstrzemięźliwości od mięsa przez 2 religie narodowe- buddyzm i shintoizm.

W 2018 roku zaobserwowaliśmy wzrost produkcji drobiu w Japonii na poziomie 2% i wyniosła 1 720 000 ton. Przewiduje się, że japońska produkcja mięsa drobiowego utrzyma stały wzrost w 2019 i 2020 r. dzięki poprawie wydajności w wyniku konsolidacji branży. Uzyskane oszczędności, powinny obniżyć ceny hurtowe.

Lokalna produkcja drobiu w RPA pozostaje w tyle za produkcją światową jeśli chodzi o efektywność. Od lat jest subsydiowana przez rząd i chroniona agresywną polityką celną, może więc pozwolić sobie na brak konkurencyjności, produktywności, niedoinwestowanie i przerost zatrudnienia.50

Produkcja mięsa białego w Republice Południowej Afryki wzrosła w ostatnich latach dwukrotnie: z 869 000 ton w 2001 r. do 1 704 000 ton w 2016 r.

Południowoafrykański przemysł drobiarski stoi w obliczu szeregu istotnych wyzwań, które w chwili obecnej obniżają jego konkurencyjność i potencjał wzrostu. Głównymi wyzwaniami związanymi z branżą są rosnące koszty paszy, penetracja importu, rosnące taryfy energii elektrycznej i dostęp do niezawodnych dostaw, wahań kursów walutowych oraz dostępu do finansowania i rynków (DTI, 2017)

Spośród państw UE na chwilę obecną do eksportu na rynek RPA dopuszczone są: Dania, Niemcy, Irlandia, Holandia, Hiszpania i Polska. Polska w chwili obecnej jest największym unijnym eksporterem drobiu na rynek RPA.