Bezpieczeństwo białkowe oznacza zapewnienie w paszach odpowiedniej ilości i jakości białka niezbędnych dla prawidłowego rozwoju zwierząt z uwzględnieniem prognozowanych zmian w wielkości produkcji. Głównym źródłem pełnowartościowego białka w paszach stosowanych w Unii Europejskiej są rośliny strączkowe, głównie soja. W Europie około 70% surowców białkowych wykorzystywanych w paszach sprowadza się z krajów trzecich. Przeważnie jest to właśnie soja, ponieważ na naszym kontynencie, ze względu na warunki środowiskowe i politykę zrównoważonego rozwoju w rolnictwie UE, nie ma realnych możliwości prowadzenia masowych upraw tej rośliny.

W dodatku większość importowanego surowca paszowego to soja genetycznie modyfikowana. Regulacje Unii Europejskiej dopuszczają obecność GMO w paszach dla zwierząt hodowlanych. Polska dąży jednak do uzyskania statusu kraju wolnego od GMO. Na mocy ustawy o paszach z 2006 r. wprowadzono zakaz wytwarzania, wprowadzania do obrotu i stosowania w żywieniu zwierząt pasz genetycznie zmodyfikowanych. Do stycznia 2017 roku obowiązuje moratorium na ten zakaz. W skutek pojawienia się tych restrykcji oraz z uwagi na dążenie do uniezależnienia od krajów trzecich Polska, przy wzrastającej produkcji drobiu i intensywnym rozwoju branży drobiarskiej, musi inwestować w szukanie alternatywnych źródeł białka w paszach.

Przykładowe kierunki, które bada się w ramach zapewniania bezpieczeństwa białkowego, to:

Mączki mięsno-kostne

W Unii Europejskiej obowiązuje całkowity zakaz stosowania przetworzonego białka zwierzęcego w żywieniu wszystkich gatunków zwierząt gospodarskich. Unia Europejska prowadzi prace nad jego złagodzeniem. Chodzi przede wszystkim o dopuszczenie krzyżowego stosowania białka pochodzenia drobiowego u trzody chlewnej i na odwrót. Niezbędne do wprowadzenia zmian jest zakończenie prac dotyczących metod diagnostycznych pozwalających na określenie gatunkowości białka zawartego w paszach. W przypadku wieprzowiny jest to stosunkowo proste. Jednak ze względu na różnorodność genotypów ptaków hodowlanych, testy dla DNA drobiu są jeszcze w fazie opracowania.

Rodzime rośliny strączkowe

Obecnie zarówno w Polsce, jak i w Unii Europejskiej prowadzi się liczne projekty mające na celu efektywne zastąpienie w paszach składników GMO, przede wszystkim śruty sojowej, popularnymi roślinami rosnącymi w naszej strefie klimatycznej. Pod uwagę bierze się między innymi bobik, rzepak czy groch. W dłuższej perspektywie projekty te mają szanse powodzenia, wymagają jednak dokładnych badań i planów wdrożenia rozłożonych na wiele lat, aby stopniowo zastępować wykorzystywane dziś mieszanki nowymi. W całym procesie liczy się także dobrostan zwierząt: zachowanie bezpieczeństwa zdrowotnego i żywieniowego drobiu. Dochodzą do tego zagrożenia ekonomiczne: ryzyko ograniczenia podaży pasz i zahamowania produkcji zwierzęcej. Niemniej postawienie na lokalne rośliny strączkowe uniezależniłoby europejską hodowlę drobiu od importu pasz z krajów trzecich.

Źródła białka paszowego pochodzące z importu

Wobec zagrożenia niedoborami w białka wykorzystywanego w paszach dla zwierząt hodowlanych, konieczna jest analiza możliwości pozyskiwania surowców nie będących roślinami GMO. Jednym z potencjalnych rynków może być Ukraina. Wobec perspektywy spadku produkcji drobiarskiej w Polsce i konieczności uzupełniania podaży krajowej eksportem, import z sąsiadującego kraju wydaje się być bezpieczniejszym rozwiązaniem. Należy uruchomić skuteczne działania, mające na celu zapewnienie polskiej branży drobiarskiej stałych źródeł surowca paszowego zgodnego z prawem o niestosowaniu GMO.

Alternatywne pozaroślinne źródła białka

Prowadzone są prace wykraczające poza konwencjonalne rozwiązania. Jednym z analizowanych pomysłów jest wykorzystanie jako źródła białka owadów. Można je wytwarzać bez zastosowania wymagających warunków i bez produkowania toksycznych odpadów. Owady są powszechnie spotykane w naturalnej diecie zarówno ptaków, jak i trzody chlewnej. Inne perspektywy to na przykład wykorzystanie w przemyśle paszowym alg bądź białek jednokomórkowych produkowanych przez drożdże lub bakterie. Oba te źródła zapewniają przede wszystkim ogromny przyrost biomasy w krótkim czasie.